จากการแสดงความคิดเห็นในเว็บ ๆ หนึ่ง

สวัสดีท่าน เห็นด้วยอย่างแรงกับ เภท 3
บ้านเรามีคนเก่งเยอะ แต่ส่วนใหญ่ทำเพื่อตัวเอง
บ้านเรามีคนดีเยอะ แต่ส่วนใหญ่ชอบนั่งเฉย
บ้านเรามีคนพูดเก่งเยอะ แต่ส่วนใหญ่เอาไว้หลอกชาวบ้าน
บ้านเรามีคนชอบวิจารณ์เยอะ แต่ส่วนใหญ่รับการวิจารณ์ไม่ได้
(เข้าตัวผมเองหรือเปล่าวะ ฮา ฮา)
บ้านเรามีคนอยากเป็นนักการเมืองเยอะ แต่มีคนคิดถึงประชาชนน้อย
บ้านเรามีนักนิติศาสตร์เยอะ แต่ส่วนใหญ่หวัง กิน กาม เกียรติ
บ้านเรามีนักเศรษฐศาสตร์เพียบ แต่ส่วนใหญ่ชอบพูดแต่เรื่อง ตัวเลข ทุน โดยไม่พูดถึงคน ในฐานะคน ไม่ใช่ทุน
คุณทำถูกแล้ว ผมเห็นด้วย
คารวะ

By Crazycloud, at 12:58 AM

ไอ้ที่เป็นตัวหนาและขีดเส้นใต้ รับรองไม่ใช่ผม ครูสอนมาดี

เฮลิคอปเตอร์จิ๋ว

เห็นข่าว เฮลิคอปเตอร์จิ๋ว ของเดลินิวส์แล้วอดขำไม่ได้ ถึงจะเป็นข่าว
เล็ก ๆ แต่ก็ไม่รู้หลับหูหลับตาลงไปได้อย่างไร เพราะว่าถ้าใครเข้า
Amazon ในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา ย้ำนะครับว่าหลายเดือนแล้ว
คุยจะพบผลิตภัณฑ์ขายดีเหล่านี้ วางขายกันเป็นสิบ ๆ รุ่น  ขนาดก็
ไม่ต่างจากที่เดลินิวส์นำเสนอหรอกครับ โอเคเป็นเรื่องของญี่ปุ่นเขา
แต่ก็ไม่น่าจะเอามาลงเป็นข่าวไอที-วิชาการซึ่งเสมือนหนึ่งเป็นเรื่อง
ใหม่นะ

อีกข่าวที่น่าตกใจว่าเขียนพาดหัวได้อย่างไรคือ ผลจัดเรตติ้ง..คุณภาพวิจัย มหิดล-จุฬาฯ
กินรวบ นี่ของประชาชาติธุรกิจ แล้วลองดูพาดหัวของมติชน เผยผลจัดเรตติ้งม.’วิทย์-เทคโนฯ’
‘มธ.-มม.-มอ.-มจธ.-จุฬาฯ’ อยู่ระดับ ‘ดีมาก’ มติชนพาดหัวได้ดีกว่าแต่เนื้อหาสับสนพอกัน
นี่หนังสือพิมพ์เครือเดียวกันนะครับ ลองไปอ่านเนื้อข่าวแล้วตัดสินใจเอาเองว่าพาดหัวข่าวได้
น่าเกลียดขนาดไหน

เดินเที่ยววันอาทิตย์

อาทิตย์นี้เป็นวันอาทิตย์ที่ผมตื่นเช้าเป็นพิเศษ ไม่ใช่เพราะขยันหรอกแต่เป็นเพราะเวลามันเปลี่ยน เดิน
ช้าลงหนึ่งชั่วโมง นั่นหมายถึงเวลาที่เมืองไทยเร็วกว่ายุโรปหกชั่วโมงแล้ว คนดูบอลก็ต้องนอนดึกขึ้น
นะครับ

อาทิตย์ที่แล้วผมได้พาน้องนีรปั่นจักรยานไปอีกฟากของเมือง แล้วได้แวะพักสนามเด็กเล่นไปสองจุด
(สนามเด็กเล่นเหล่านี้แลกมาด้วยเงินภาษีรายเดือนที่ค่อนข้างสูงทีเดียว) อาทิตย์นี้เราเปลี่ยนทิศไป
ยังทะเลสาบ อากาศวันนี้นอกเสียจากว่าหนาวมากแล้วก็ดีไปหมด แม่น้องนีรก็เลยขอออกไปออก
กำลังกายด้วย กว่าจะจับเจ้านีรแต่งตัวได้ก็เล่นเอาเหนื่อย พอเจ้าตัวน้อยออกไปนอกบ้านได้เท่านั้น ก็
วิ่งรี่ไปหาจักรยานส่วนตัวทันที บอกให้ไปนั่งคันใหญ่ก็ไม่ไป ผลก็คือต้องไปกันสามคนพร้อมจักรยาน
สองคัน (อาทิตย์หน้าจะได้เพิ่มมาอีกคันจากอีเบย์)

ทางไปทะเลสาบค่อนข้างไกล ผมก็เลยสลับกับแม่น้องนีรขี่จักรยาน ในยามนี้ตลอดสองฝั่งถนนจะเต็ม
ไปด้วยใบไม้ร่วงหลากสีสมกับเป็นฤดูใบไม้ร่วงจริง ๆ แต่ก็สวยแปลกตาไปอีกแบบ (อยู่มาสีปีก็พึ่งปีนี้
แหละที่ได้ออกมาดู ขอบคุณจักรยานจริง ๆ )

ตอนนี้ก็กลายเป็นว่าคุณแม่ขี่จักรยานคันใหญ่นำหน้า ส่วนเจ้านีรก็ไถจักรยานตามหลังคอยหาจังหวะ
ที่แม่หยุดคอยหรือเผลอคอยจะแซงตลอด ไปกันได้สักพักเราก็มาถึงทะเลสาบใหญ่อันเป็นหัวใจของ
เมืองฮาร์บวร์กแห่งนี้ เนื่องจากวันนี้อากาศดีผู้คนเลยคราคร่ำเต็มรอบทะเลสาบไปหมด ที่สำคัญเรา
เจอท่านศาสตราจารย์ อาจารย์ที่ปรึกษาของผมด้วย แฮะ ๆ เจอกันบ่อยจริง ๆ เที่ยวนี้พาลูกสาวมาขี่
จักรยานเล่นเหมือนกัน

มีเป็ด นก ห่าน เต็มไปหมดเลย ทีนี้น้องนีรเป็นฝ่ายเหนื่อยบ้าง เพราะว่าไถจักรยานมาร่วมกิโลฯ เรา
เลยแวะพัก ให้เจ้าน้องนีรได้ไถก้นบนกระดานลื่นแทนจักรยานสักพัก ส่วนคุณภรรยาก็ปอกลูกแพรแจก
คุณพ่อและคุณลูกกินกันเป็นที่เอร็ดอร่อย พออิ่มแล้วเราก็ออกเดินทางต่อไป

เส้นทางที่เหลือเป็นการเดินทางรอบทะเลสาบ กินระยะทางเกือบสองกิโล เจ้าเด็กน้อยวัยสามขวบ
ของเราก็สู้สุดฤทธิ์ ไถจักรยานคันเก่งไปได้เรื่อย ๆ แบบไม่ยอมเหน็ดยอมเหนื่อย ทั้ง ๆ ที่เส้นทาง
ต้องขึ้นเขาลงห้วยอยู่ตลอดเวลา แต่ไม่ว่าจะเห็นขุนเขาหรือภูผา น้องนีรก็ยังใจสู้และยิ้มได้เสมอ

พอครบรอบ เจ้าน้องนีรก็หอบเหนื่อย เราเลยจำใจควักเงินซื้อ waffel กินกันคนละอัน ซึ่งถึงแม้จะแพง
จับใจแต่สำหรับลูกน้อยที่ตอนนี้หิวโหยและหนาวเป็นที่สุด ก็ไม่มีอะไรดีไปกว่า waffel ร้อน ๆ หล่ะ
ครับ

เจ้านีรกินไปสั่นไป เพราะโต๊ะที่ทางร้านนำมาตั้งนั้นอยู่ใต้ลม นอกจากอากาศที่หนาวแล้วยังมีลมพัด
ตลอดเวลาอีกด้วย ตอนแรกเรากะจะกินกันแค่สามคนสองชิ้น แต่เนื่องจากเจ้านีรหิวมากก็เลยขอเพิ่ม
อีกอัน ซึ่งไอ้ชิ้นที่สองนี่เองที่ทำให้หนังท้องของน้องนีรตึง หนังตาก็เลยหย่อน ท่านเลยยอมขึ้นไป
นั่งจักรยานคันใหญ่แต่โดยดี และผมก็เลยต้องรับหน้าที่หิ้วจักรยานคันน้อยของเจ้านีรกลับบ้าน ใน
ขณะที่คุณแม่น้องนีรก็ต้องปั่นจักรยานขึ้นเขาลงห้วยแทนการวิ่งออกกำลังกายสมใจไป

เดินเที่ยววันอาทิตย์

อาทิตย์นี้เป็นวันอาทิตย์ที่ผมตื่นเช้าเป็นพิเศษ ไม่ใช่เพราะขยันหรอกแต่เป็นเพราะเวลามันเปลี่ยน เดินช้า
ลงหนึ่งชั่วโมง นั่นหมายถึงเวลาที่เมืองไทยเร็วกว่ายุโรปหกชั่วโมงแล้ว คนดูบอลก็ต้องนอนดึกขึ้นนะครับ

อาทิตย์ที่แล้วผมได้พาน้องนีรปั่นจักรยานไปอีกฟากของเมือง แล้วได้แวะพักสนามเด็กเล่นไปสองจุด (สนาม
เด็กเล่นเหล่านี้แลกมาด้วยเงินภาษีรายเดือนที่ค่อนข้างสูงทีเดียว) อาทิตย์นี้เราเปลี่ยนทิศไปยังทะเลสาบ
อากาศวันนี้นอกเสียจากว่าหนาวมากแล้วก็ดีไปหมด แม่น้องนีรก็เลยขอออกไปออกกำลังกายด้วย กว่าจะ
จับเจ้านีรแต่งตัวได้ก็เล่นเอาเหนื่อย พอเจ้าตัวน้อยออกไปนอกบ้านได้เท่านั้น ก็วิ่งรี่ไปหาจักรยานส่วนตัวทัน
ที บอกให้ไปนั่งคันใหญ่ก็ไม่ไป ผลก็คือต้องไปกันสามคนพร้อมจักรยานสองคัน (อาทิตย์หน้าจะได้เพิ่มมา
อีกคันจากอีเบย์)

ทางไปทะเลสาบค่อนข้างไกล ผมก็เลยสลับกับแม่น้องนรีขี่จักรยาน ในยามนี้ตลอดสองฝั่งถนนจะเต็มไปด้วย
ใบไม้ร่วงหลากสีสมกับเป็นฤดูใบไม้ร่วงจริง ๆ แต่ก็สวยแปลกตาไปอีกแบบ (อยู่มาสีปีก็พึ่งปีนี้แหละที่ได้ออก
มาดู ขอบคุณจักรยานจริง ๆ )

ตอนนี้ก็กลายเป็นว่าคุณแม่ขี่จักรยานคันใหญ่นำหน้า ส่วนเจ้านรีก็ไถจักรยานตามหลังคอยหาจังหวะที่
แม่หยุดคอยหรือเผลอคอยจะแซงตลอด ไปกันได้สักพักเราก็มาถึงทะเลสาบใหญ่อันเป็นหัวใจของ
เมืองฮาร์บวร์กแห่งนี้ เนื่องจากวันนี้อากาศดีผู้คนเลยคราคร่ำเต็มรอบทะเลสาบไปหมด ที่สำคัญเราเจอ
ท่านศาสตราจารย์ อาจารย์ที่ปรึกษาของผมด้วย แฮะ ๆ เจอกันบ่อยจริง ๆ เที่ยวนี้พาลูกสาวมาขี่จักรยาน
เล่นเหมือนกัน

มีเป็ด นก ห่าน เต็มไปหมดเลย ทีนี้น้องนีรเป็นฝ่ายเหนื่อยบ้าง เพราะว่าไถจักรยานมาร่วมกิโลฯ เราเลยแวะ
พัก ให้เจ้าน้องนีรได้ไถก้นบนกระดานลื่นแทนจักรยานสักพัก ส่วนคุณภรรยาก็ปอกลูกแพรแจกคุณพ่อและ
คุณลูกกินกันเป็นที่เอร็ดอร่อย พออิ่มแล้วเราก็ออกเดินทางต่อไป

เส้นทางที่เหลือเป็นการเดินทางรอบทะเลสาบ กินระยะทางเกือบสองกิโล เจ้าเด็กน้อยวัยสามขวบของเราก็สู้
สุดฤทธิ์ ไถจักรยานคันเก่งไปได้เรื่อย ๆ แบบไม่ยอมเหน็ดยอมเหนื่อย ทั้ง ๆ ที่เส้นทางต้องขึ้นเขาลงห้วยอยู่
ตลอดเวลา แต่ไม่ว่าจะเห็นขุนเขาหรือภูผา น้องนรีก็ยังใจสู้และยิ้มได้เสมอ

พอครบรอบ เจ้าน้องนีรก็หอบเหนื่อย เราเลยจำใจควักเงินซื้อ waffel กินกันคนละอัน ซึ่งถึงแม้จะแพง
จับใจแต่สำหรับลูกน้อยที่ตอนนี้หิวโหยและหนาวเป็นที่สุด ก็ไม่มีอะไรดีไปกว่า waffel ร้อน ๆ หล่ะ
ครับ

เจ้านีรกินไปสั่นไป เพราะโต๊ะที่ทางร้านนำมาตั้งนั้นอยู่ใต้ลม นอกจากอากาศที่หนาวแล้วยังมีลมพัดตลอด
เวลาอีกด้วย ตอนแรกเรากะจะกินกันแค่สามคนสองชิ้น แต่เนื่องจากเจ้านีรหิวมากก็เลยขอเพิ่มอีกอัน ซึ่งไอ้ชิ้น
ที่สองนี่เองที่ทำให้หนังท้องของน้องนีรตึง หนังตาก็เลยหย่อน ท่านเลยยอมขึ้นไปนั่งจักรยานคันใหญ่แต่โดย
ดี และผมก็เลยต้องรับหน้าที่หิ้วจักรยานคันน้อยของเจ้านีรกลับบ้าน ในขณะที่คุณแม่น้องนีรก็ต้องปั่นจักรยาน
ขึ้นเขาลงห้วยแทนการวิ่งออกกำลังกายสมใจไป

เมื่อลูกหาเกมให้เล่น

สำหรับคนที่อ่านจากผู้ใหญ่บ้าน Hamburg ให้ตามมาจิ้มที่พ่อหมาอ้วนชวนคุยเน้อ

ไม่น่าเชื่อว่าเกมสมัยเมื่อสิบปีที่แล้วจะสามารถเล่นผ่าน flash ได้อย่างน่าทึ่ง ใครที่ต้องการเกมไว้
เล่นแก้เบื่อแต่ไม่อยากลงไว้ในเครื่องก็เกมนี้เลย อย่างรู้ access code ผ่านด่านไหนก็ถามไถ่กันมา
ได้เลย

เจ้าลูกชายชวนเล่นเกมคอมพิวเตอร์

เดี๋ยวนี้เจ้าลูกชายวัยสามขวบเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาก็จะวิ่งเข้าใส่โน้ตบุ๊คเปิดแล้วก็หาเกมทางเน็ทเล่น
ด้วยความสามารถเชิงคอมพิวเตอร์ที่ไม่รู้ใครสอน (เล่นอินเตอร์เน็ทได้ตั้งแต่ยังไม่สองขวบดี) เมื่อก่อน

ก็แค่เข้าไปดูเว็บโน้นเว็บนี้ที พิมพ์เองไม่เป็นก็ใช้วิธีกดตามลิงค์ของยาฮู พอหลัง ๆ รู้จักตัวอักษรเจ้า
ตัวน้อยก็เข้าไปเล่นเกมในเว็บของ Wii ซึ่งมีเกมสำหรับเด็กให้เล่นมาก ๆ พอเบื่อคุณแม่ก็พาไปเล่น
ที่ uptoten แล้วก็ toggo ซึ่งน้องนรีก็จะมีความสามารถดึงเกมแปลก ๆ ออกมาเล่นได้เสมอ ผ่าน
มาไม่นาน เจ้าน้องนรีก็ค้นพบว่าที่ Lego มีเกมให้เล่นมากมาย 

และหนึ่งในหลาย ๆ เกมที่ลูกหามาได้แล้วชวนให้พ่อเล่น จนพ่อติดงอมแงม ก็คือเกมข้างบนซึ่ง
สนุกมาก ๆ กว่าจะเคลียร์ได้ก็เล่นอยู่หลายวันเชียว

เจ้าลูกชายชวนเล่นเกมคอมพิวเตอร์

เดี๋ยวนี้เจ้าลูกชายวัยสามขวบเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาก็จะวิ่งเข้าใส่โน้ตบุ๊คเปิดแล้วก็หาเกมทางเน็ทเล่น
ด้วยความสามารถเชิงคอมพิวเตอร์ที่ไม่รู้ใครสอน (เล่นอินเตอร์เน็ทได้ตั้งแต่ยังไม่สองขวบดี) เมื่อก่อน

ก็แค่เข้าไปดูเว็บโน้นเว็บนี้ที พิมพ์เองไม่เป็นก็ใช้วิธีกดตามลิงค์ของยาฮู พอหลัง ๆ รู้จักตัวอักษรเจ้า
ตัวน้อยก็เข้าไปเล่นเกมในเว็บของ Wii ซึ่งมีเกมสำหรับเด็กให้เล่นมาก ๆ พอเบื่อคุณแม่ก็พาไปเล่นที่
uptoten แล้วก็ toggo ซึ่งน้องนรีก็จะมีความสามารถดึงเกมแปลก ๆ ออกมาเล่นได้เสมอ ผ่านมาไม่
นาน เจ้าน้องนรีก็ค้นพบว่าที่ Lego มีเกมให้เล่นมากมาย 

และหนึ่งในหลาย ๆ เกมที่ลูกหามาได้แล้วชวนให้พ่อเล่น จนพ่อติดงอมแงม ก็คือเกมข้างบนซึ่งสนุก
มาก ๆ กว่าจะเคลียร์ได้ก็เล่นอยู่หลายวันเชียว

ปั่นจักรยานเที่ยวกับลูก ตอนที่ 1

สังคมยุโรปนั้น วันหยุดหน้าที่เลี้ยงลูกจะเป็นของผู้ชายโดยสมบูรณ์ ภาพที่เห็นได้บ่อย ๆ ก็คือ
มีผู้ชายเข็นรถเข็นเดินทำหน้าเซ็ง ๆ ตามสวนสาธารณะ บางครอบครัวฝ่ายหญิงก็จะตามมาด้วย
ครอบครัวเราค่อนข้างโชคดีที่ถึงแม้ผมจะเป็นคนไทยแต่ก็ยอมรับแนวคิดนี้ วันหยุดไหนอากาศ
ดีและไม่ขี้เกียจ จะต้องถูกขอร้องหรือไม่ก็ไปด้วยใจสมัครพาเจ้านีรไปเที่ยว และกิจกรรมใหม่
ที่เรา – ผมกับเจ้านีร – ทำกันในวันอาทิตย์ที่อากาศดีก็คือปั่นจักรยานเที่ยว

เป็นที่รู้กันอยู่ว่าการปั่นจักรยานนั้น เครื่องเคียงและตัวจักรยานมีราคาค่างวดแพงเอาการ แต่
ด้วยความโชคดีเราได้จักรยานที่มีราคาประมาณ 300 ยูโร มาฟรี ๆ จากพี่สุหนึ่งในบรรดาแม่ยก
ของน้องนีร นอกจากนั้นเราได้หมวกกันน็อคอสุดหรูของน้องนีรจากย่าเยอรมัน สิ่งที่เราต้องซื้อ
เพิ่มก็ที่สูบลมอย่างดีและที่นั่งสำหรับเจ้าน้องนีร (อันนี้ซื้ออันที่ผ่านมาตรฐานและถูกที่สุด)
ในอนาคตเราจะได้ไฟหน้าหลังจากป๋าไปป์ไว้สำหรับฤดูหนาวที่ใกล้เข้ามาแล้ว (นี่มันเดือน
ตุลาคมมันฤดูใบไม้ร่วงนะแต่เมื่อเช้าน้ำแข็งเกาะหลังคารถแล้ว) เป็นอันว่างบลงทุนเฉพาะเรา
ก็ประมาณสี่สิบห้ายูโร

อาทิตย์ก่อนได้ชิมลางปั่นจักรยานมาแล้วหนึ่งรอบ รอบนั้นผมพาเจ้านีรไปเตะฟุตบอล (มีแวว)
ที่สนามเด็กเล่นไกลออกไปจากบ้านเราประมาณครึ่งชั่วโมง (นับระยะขจัดแล้วสั้นมาก แต่
ทางมันขึ้นเขาลงห้วย) อาทิตย์นี้เลยเปลี่ยนเส้นทางไปทางบ้านพี่เนาว์แทน เป้าหมายคือไป
ถ่ายรูปใบไม้เปลี่ยนสี ปรากฎว่าที่หน้าบ้าน (มหาวิทยาลัย) นั้นสวยสุดแล้ว เลยไม่ได้ถ่ายรูป
ซักรูป หลังจากนั้นพอปั่นได้ซักชั่วโมง (บอกเยอะ ๆ ไว้ก่อน) ผมก็เหนื่อยมาก เลยชวนเจ้านีรซึ่งตอนนี้ร้องเพลงจนคอแห้งไปแล้วแวะให้พ่อพักที่สนามเด็กเล่นแห่งหนึ่ง

จุดเด่นของสนามเด็กเล่นแห่งนี้คือมีบันไดให้หมาได้ไต่ ซึ่งเป็นอุปสรรคขวางกั้นระหว่างเด็กกับ
กระดานลื่นกว่าจะได้ลื่นก็ต้องเดินไกลทีเดียว

แล้วก็ได้ลื่นสมใจ

แล้วก็ได้ลื่นสมใจ

อากาศในฤดูใบไม้ร่วง (ย้ำ) ปีนี้ค่อนข้างหนาวมาก CNN ยุโรปบอกแล้วว่ามาเร็วและอยู่นาน
แน่นอน

หลังจากพ่อหายเหนื่อย ผมก็ชวนเจ้านีรไปต่อ ซึ่งท่านก็ยอมไปโดยดีเป็นนิสัยปกติของนีรที่
ถ้าถูกทำให้พอใจแล้วก็จะยอมปฏิบัติตามคำขออย่างดี ผมปั่นจักรยานที่มีเจ้านีรและข้าวของ
ที่มีน้ำหนักรวมกันร่วมยี่สิบกิโลขึ้นเขาลงเนินอยู่หลายเนิน เข็นบ้างจูงบ้างตามแต่กำลังของ
คนวัยสามสิบห้าจะอำนวย จนผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมงเราก็เจอสนามเด็กเล่นอีกแห่งหนึ่งซึ่งมีจุด
น่าสนใจคือเรือ

เรือลำนี้เป็นที่น่าสนใจของเจ้านรีอย่างมาก

นอกจากเรือสวยแล้วยังมีชิงช้าน่านั่ง

แถมยังมีสาวให้ดูอีก

หลังจากเหล่สาวจนเป็นที่พอใจของลูกแล้ว พ่อก็พาลูกกลับบ้าน ก็เป็นอันจบบ่ายวันอาทิตย์อันสวย
งามของครอบครัวเราอีกหนึ่งอาทิตย์

วิศวกรรมไฟฟ้าจุฬาฯ แจกหนังสือ "ท่องไปในพิพิธภัณฑ์ไฟฟ้า"

เท่าที่อ่านดูคร่าว ๆ พบว่าเป็นหนังสือที่ดีมากเล่มหนึ่งเลยทีเดียวครับ
การเรียงพิมพ์ก็ทำได้ดีสวยงาม ไม่ทำให้ดูเป็นวิชาการเกินไปนัก และ
เท่าที่ได้อ่านก็พบว่าคำแปล ถ้อยคำ สำนวน ต่าง ๆ นั้นถูกแปลออก
มาอย่างสวยงาม น่าชื่นชมอย่างยิ่ง

งานนี้คงต้องขอบคุณเหล่าคณาจารย์ที่ได้รวมทีมนิสิตมาสร้างหนังสือ
ที่ดี ๆ เล่มนี้แก่ประเทศชาติ หนังสือเล่มนี้ได้รับการแปลจากต้นฉบับ
ภาษาอังกฤษของ IEEE Virtual Museum ที่ได้รับอนุญาตอย่าง
ถูกต้อง หนังสือเล่มนี้นอกจากจะมีในรูปแบบของ e-book แล้วยัง
ถูกพิมพ์โดยเงินสนับสนุนของ IEEE Foundation และบริษัท
ไทยออยล์ จำกัด (มหาชน) เพื่อนำไปแจกจ่ายต่อไป

งานดี ๆ อย่างนี้ก็ต้องชื่นชมเป็นธรรมดาครับ

เมื่อบริษัทมาขายของ

มีบริษัทมานำเสนอผลิตภัณฑ์ที่ภาควิชา Prof. ก็ลากพวกนัก
ศึกษาไปเข้าฟังด้วย อาจารย์ก็ดีใจหาย ก่อนให้เขานำเสนอ
ก็มีการโชว์ซะหน่อยว่าไอ้ที่เราซื้อมาแล้วเราเอามาทำอะไร
บ้าง แล้วก็บอกว่าอันนี้นะส่งบทความไป IFAC 2008 อันนี้
ปลายปีจะต้องไปนำเสนอบทความที่ CDC 2007 แล้วก็
หันมาถามผมว่าโชว์ได้ไหม เวรแล้วอยู่ดี ๆ ก็ให้โชว์ โชค
ดีที่แล้วเคยเตรียมเอาไว้นานแล้วก็โชว์ให้เขาดูได้ วิศวกรที่
มาทำหน้าที่แสดงระบบก็รู้สึกหัวเสียเล็กน้อย เพราะว่าเราทำในสิ่งที่เขาทำไม่ได้ (โดยปกติแล้ว
ต่อให้ทีมวิจัยเก่งแค่ไหน ระบบใครก็ระบบมันครับ ผู้ผลิตรู้ทุกอย่างและทำงานกับของ ๆ ตัวเอง
ทุกวัน ย่อมต้องทำอะไรได้มากกว่า) เพื่อนซึ่งเป็นแขกอียิปต์ก็ต้องแสดงผลงานด้วย ไอ้ความที่
ไม่ได้ทำเองให้นักศึกษาทำก็ทำไม่ได้ครับ ผมก็เข้าไปช่วยจะทำได้ เสร็จแล้วมันก็ตะโกนบอก
ทุกคนว่ามันทำได้แล้วเอาหน้าไปในทันที

พูดถึงระบบเอาหน้า มันก็ไม่ต่างอะไรกับการพยายามโชว์ว่าตัวเองรู้ ที่จริงก็ควรจะ
ต้องรู้กันหน่อยว่าไอ้การใช้ผลิตภัณฑ์เป็นหรือเก่งกว่าชาวบ้านนั้น มันไม่ได้เก่งเลย
มันก็แค่ชำนาญมากกว่า แล้วก็ชอบมาอวดกันโม้กัน  แต่คนเขาก็ชอบกันนะ งี่เง่า 
พูดถึงเรื่องนี้ (เรื่องขี้โม้) มีแขกเอเชียอีกคน พยายามถามเอาหน้าเพื่อให้ Prof.
เห็นว่าตัวเองฉลาด แต่คำถามกว่า 80% เป็นคำถามที่ไม่ได้เรื่อง จริงมันไม่ได้ผิด
อะไร ถ้ามันไม่ไปเบียดบังเวลาสำหรับให้คนอื่นถามบ้าง

จากนั้นก็ถึงคิวบริษัทขายของบ้าง สิ่งที่เขานำเสนอและน่าสนใจคือการใช้โปรแกรมตัวใหม่
ซึ่งทำงานบน Windows XP และคุมระบบแบบ (Soft) Real-Time โดยตรงโดยไม่ต้องพึ่ง
Real-Time OS และกล่าวอย่างมั่นใจว่ามันดีกว่า Real-Time windows Target แน่นอน แต่
ได้แต่หวังว่ามันจะดีกว่า xPC  อ้าวพูดงี้ใครจะซื้อของมันวะ ซื้อ xPC มาไม่ดีกว่าเหรอ  ผมถาม
คำถามไปคำถามหนึ่งซึ่งสำคัญสำหรับงานในระบบควบคุมขั้นสูงที่ต้องใช้ s-function ในการ
ออกแบบระบบควบคุมเพราะมันมีความซับซ้อน ไอ้ที่ถามก็เพราะว่าถ้ามันทำได้ไม่มีปัญหา
ก็น่าซื้อมาใช้ คำตอบที่ได้คือคิดว่าทำได้ อ้าว (Wincon ทำได้นะครับ แต่ยากหน่อย) จริง ๆ
กะจะถามว่า เมื่อไหร่จะปรับปรุงคู่มือ แต่ไม่กล้า