เที่ยว ปราก Prague กับเจ้าตัวน้อย 5 วัน 4 คืน – เหนื่อยมากขอบอก

เที่ยวปรากคราวนี้เป็นการเที่ยวประจำปลายปีของเรา สาเหตุที่เลือกปรากเพราะน้องชายของภรรยาจะมาประชุมวิชาการที่ปราก เมืองที่น่าเที่ยวที่สุดเมืองหนึ่งในยุโรป ภรรยาให้ความเห็นว่าไม่ได้สวยที่สุด เทียบปารีสยังไม่ได้ (ผมพูด) แต่สิ่งที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวเห็นจะได้แก่ความครบเครื่อง ระบบขนส่งมวลชนที่ดีเลิศ (โดยส่วนตัวเห็นว่าเป็นเมืองไม่กี่เมืองในโลกที่ระบบขนส่งมวลชนจะดีกว่าเยอรมัน) เป็นเมืองที่ผู้คนพูดจาภาษาอังกฤษได้ดี

แน่นอนคราวนี้เนื่องจากเบี้ยน้อยตามปกติ การวางแผนจึงทำกันเป็นเดือนไม่ใช่เพื่อทำลายสถิติเที่ยวปารีสที่เที่ยวห้าวันหนึ่งครอบครัวพักโรงแรมสามดาวใช้เพียงแปดร้อยยูโร แต่เพราะเงินไม่พอจริง ๆ (หลายคนบอกว่าไม่มีเงินแล้วไปเที่ยวทำไม คำตอบง่าย ๆ ครับคือไปปลดปล่อย ชีวิตในเยอรมันค่อนข้างน่าเบื่อ และจำเจ) พอตัดสินใจได้ว่าจะต้องไปปรากแน่นอน คุณภรรยาก็ทำหน้าที่ค้นหาวิธีเดินทางก่อนเป็นอันดับแรก เราออกจะโชคดีที่หาตั๋วรถไฟถูกได้แต่ก็โชคร้ายนิดหน่อยที่การโดยสารรถไฟใช้เวลานานมาก จึงต้องใช้วิธีออกแต่เช้าเข้าบ้านตอนดึก และงวดนี้ดึกจริง ๆ ครับ เพราะรถไฟเที่ยบท่าผิดเวลาไปครึ่งชั่วโมงต้องนั่งรอรถเที่ยวต่อไปอีกเป็นชั่วโมงที่แบร์ลิน (เบอลิน) ทำไมต้องออกเช้าเข้าบ้านดึก ก็เพื่อจะได้ไม่เสียเงินพักโรงแรมฟรีนั่นเอง

การเที่ยวปรากใครก็ว่าเที่ยวสองวันทั่ว ปรากฎว่ารอบนี้ห้าวันยังไม่ทั่ว ต้องทำความเข้าใจนิดหน่อยว่าครอบครัวเราไปกับลูกน้อยวัยซน (เด็กสามขวบครึ่งคนนี้ไม่ค่อยหลับไม่ค่อยนอน) จะให้ออกเช้ากลับดึกคงไม่ได้ (แต่เอาเข้าจริง ๆ ก็ออกสิบโมงกลับสี่ทุ่มทุกคืนเหมือนกัน) ดังนั้นต้องเผื่อเวลาไว้สำหรับงานนี้ด้วย สรุปไปสรุปมาก็ได้เป็นเวลาค้างคืนสี่คืน และกว่าจะตกลงกันได้ว่าไปตั้งแต่วันไหน ก็ใช้เวลาอภิปรายกันนาน ทั้งนี้ต้องจองรถไฟล่วงหน้า ตอนจองรถไฟยังเผื่อใจไว้แวะเที่ยวบางทางตะวันออกของเยอรมันอีกด้วย

พอได้ตั๋วรถไฟแล้ว ผ่านไปเป็นเดือนทีเดียวกว่าเราจะได้โรงแรม ซึ่งเรื่องโรงแรมต้องเข้าใจว่าเราไปเป็นครอบครัว ดังนั้นต้องเที่ยวเหนื่อยของนอนสบาย จ่ายเพิ่มอีกนิดดีกว่านอนโฮสเตล (มันแพงกว่ากันนิดเดียวเองนะ แต่ดีกว่าเยอะมาก ๆ) การเลือกโรงแรมภรรยาเป็นคนหา ผมช่วยตัดสินใจ โดยการเลือกนั้นตั้งอยู่บนข้อกำหนดว่า

1. ใกล้ขนส่งมวลชน
2. ราคาสี่วันไม่ควรเกินสองร้อยยูโร
3. มีครัวให้ (เพื่อประหยัดค่าอาหาร)
4. ถ้าเลือกได้ขอห้องน้ำในตัว

ถ้ามานั่งช่วยเราหาโรงแรมคุณก็คงรู้ว่ามันยากจริง ๆ เราใช้เวลาในการหาโรงแรมเป็นอาทิตย์ ด้วยความที่เราไม่เคยไปปรากมาก่อน (เคยไปแล้วจะไปอีกทำไมหล่ะ) เราจึงไม่รู้ว่าระยะทางในแผนที่กับระยะทางจริงมันเป็นอย่างไร ก็ต้องเผื่อไว้ว่าโรงแรมไม่ควรไกลป้ายรถราง

เกือบจะถอดใจยอมเพิ่มเงินในข้อสองไปแล้ว สุดท้ายเราก็ได้โรงแรมแบบ Apartment ที่ส่งอีเมลไปถามเจ้าพนักงานก็ตอบกลับมาทันใจ เราจึงเลือกโรงแรมนี้โดยตัดข้อ 4 ออก ในราคาสี่วัน 2+1 คนแค่คือละ 1000 Kč (ประมาณ 40 ยูโร ได้ห้องมีครัว มีเครื่องล้างจาน ตู้เย็น ) และเป็นโชคดีที่เราก็สามารถหา Prague Card พร้อมตั๋วสามวันในราคาที่ถูกมาก ๆ (ซึ่งเราได้มาก่อนเดินทางแค่อาทิตย์เดียว) ราคาเรียกว่าแพงกว่าตั๋วสามวันนิดเดียวเท่านั้น ทำให้ประหยัดไปได้อีกเยอะ

การเตรียมตัวเดินทางอีกขั้นตอนหนึ่งคือคู่มือ คู่มือตามความเห็นของเราสองคนแล้วต้องเน้นรูปเยอะเพราะจะได้ไม่ต้องเดินหา ก็ลงที่หนังสือของ DK ราคาไม่แพง รูปเยอะ คุณภาพดี

พอทุกอย่างลงตัว เราก็มานั่งวิเคราะห์กันว่าเวลาห้าวันสี่คืนที่มีจะไปไหนบ้าง ถ้ามี Prague Card แบบเรา แล้วไม่คิดจะเก็บแต้มชะโงกทัวร์ก็ขอบอกว่าห้าวันสี่คืนนั้นยังไม่พอ

อ่านตอนต่อไปที่

เที่ยว ปราก Prague กับเจ้าตัวน้อย 5 วัน 4 คืน – วันแรก

West Germany – Luxemburg – Belgium Trip – ตอนจบ

มาถึงตอนจบที่มีเรื่องเสียวสุด ๆ ซะ ที ใครอยากอ่านตอนเก่า ๆ ก็เชิญตามลิงค์ข้างล่างนะครับ

1. West Germany – Luxemburg – Belgium Trip – ตอนที่ 7
2. West Germany – Luxemburg – Belgium Trip – ตอนที่ 6
3. West Germany – Luxemburg – Belgium Trip – ตอนที่ 5
4. West Germany – Luxemburg – Belgium Trip – ตอนที่ 4
5. West Germany – Luxemburg – Belgium Trip – ตอนที่ 3
6. West Germany – Luxemburg – Belgium Trip – ตอนที่ 2
7. West Germany – Luxemburg – Belgium Trip – ตอนที่ 1

ขากลับเราเหลือตั๋วรถไฟอีกสี่เที่ยวสำหรับสามคนซึ่งเป็นไปตามแผนพอดี แผนพอดีที่ว่าคือนั่งรถไปให้ถึง
ชายแดนเยอรมันแล้วเดิมข้ามไป อันนี้ถูกสุด แต่ไม่ได้ทางที่ง่ายที่สุดก็กลายเป็นนั่งรถไฟไปลง Liège
แล้วนั่งรถไฟท้องถิ่นเรียบแม่น้ำไรน์ แผนนี้เป็นแผนที่ถูกที่สุดแล้วในการข้ามประเทศจากเบลเยี่ยมไปยัง
ฝั่งตะวันตกของเยอรมัน

แต่การเดินทางตามแผนนี้ด่านแรกคือต้องนั่นรถไฟ TGV ซึ่งเป็นรถไฟความเร็วสูงของเบลเยี่ยม แต่ตั๋วที่
เรามีคือตั๋วรถไฟระหว่างเมือง ซึ่งท่าเทียบกับที่เยอรมันก็คือตั๋วรถ RE เท่านั้น ผมเองจำได้ว่าตอนไป
เนเธอร์แลนด์ตั๋วมีแบบเดียว คือตั๋วราคาเดียวกันใช้ได้กับรถทุกประเภทในประเทศ แต่ไม่มีใครมั่นใจได้
ว่าเงื่อนไขแบบเดียวกันนี้จะใช้ได้กับเบลเยี่ยมหรือเปล่า เราไม่มีทางเลือกต้องเสี่ยงเท่านั้นเพราะไม่มี
ทางเลือกอื่นอีกแล้วที่จะไป Liège ให้ทันเวลาตามที่วางแผน ดังนั้นอย่างไรซะก็ต้องขึ้นรถไฟ TGV
พอขึ้นไป พวกเราก็นั่งตัวแข็งภาวนาว่านายตรวจอย่าพึ่งตรวจเลย

เวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ และไม่ได้ช่วยคลายความกังวลให้พวกเราเลย ในที่สุดนายตรวจก็มาแล้วตรวจ
ตั๋วแบบปกติในขณะที่คนถูกตรวจลุ้นระทึก คนยื่นตั๋วซึ่งเป็นผมนั้นพยายามทำหน้าตาให้ปกติที่สุดแล้วก็
พยายามนึกถึงประโยคภาษาอังกฤษที่หมายถึง “ก็ผมไม่รู้” ไปด้วย น้องแซนซึ่งนั่งตรงข้ามก็หน้าซีดจาก
ที่หน้ากลม ๆ ปล้อง ๆ ตอนนี้ก็หดเหลือสองนิ้ว นายตรวจยื่นตั๋วให้เราแบบงง ๆ เล็กน้อยว่าไอ้สองคนนี้
มันเป็นอะไรวะ พวกเขาจะรู้สึกบ้างไหมหนอว่าเราเกือบจะสิ้นใจให้ได้นะเวลาที่เขาตรวจตั๋ว

และแล้วเราก็มาลงที่ Liège โดยที่กระเป๋าตังค์ปลอดภัยไม่โดนปรับ ด้วยความรีบจึงไม่ได้มีเวลาชม
ความงามของสถานีรถไฟด้วยเหตุผลอย่างใดอย่างหนึ่งในสามอย่างคือ เหนื่อย ง่วง หิว เราเดินผ่านตัว
สถานีที่กำลังสร้างอยู่ แล้วตรงไปยังที่ขายตั๋ว ซึ่งคำถามที่เราใช้ในการซื้อตั๋วก็คือ “จะไปอาเค่นสามคน
ไปยังไงถูกสุด” ก็เลยได้ตั๋วสามคนสำหรับข้ามแม่น้ำไรน์มา  ซึ่งรถไฟที่ใช้ข้ามมายังฝั่งอาเค่นนั้นมีสภาพ
ไม่ต่างอะไรกับรถไฟไทย เพื่อทดสอบสมมติฐานนี้ผมได้ลองเข้าห้องน้ำและแน่นอนน้ำสีเหลืองของผม
นั้นไหลลงไปบนรางรถไฟ เป็นอันว่าเหมือนกัน

ถึงแม้ว่าระยะทางจะไม่ไกลแต่ก็ใช้เวลานานเหมือนกัน เพราะจอดทุกป้าย และในที่สุดเราก็มาถึงอาเค่น
ในสภาพที่ไม่เหลือความกระหายให้เที่ยวอีกแล้ว น้องแซนแยกไปมึนเช่น(มิวนิค) ในขณะที่เรายึดร้าน
Mc เป็นที่นั่งพัก สภาพอากาศตอนนี้หนาวเหน็บข้างนอกสถานีรถไฟเต็มไปด้วยหิมะ เรานั่งรอเวลาไป
เรื่อย ๆ ในขณะที่ผมปฏิเสธที่จะออกไปเดินข้างนอก ในที่สุดตั๋ว Tchibo ก็ถูกควักออกมาใช้ครั้งสุดท้าย
บนรถไฟ ICE ที่แสนสบาย ตัวรถไฟมุ่งหน้าไปยังฮัมบวร์กอย่างรวดเร็วเหมือนใจครอบครัวของเรา และ
ในที่สุดพวกเราก็พาตัวกลับถึงบ้านอันแสนสุขอีกครั้ง เป็นอันจบการเดินทางอันยาวนานสี่คืนห้าวันสาม
ประเทศนี้เท่านี้